Wolfteam Hikayeleri

tarafından **flox96** Perş. Tem. 29, 2010 12:34 pm

Artık avlanma zamanı...

Yakın zamanda mutlak insan sağlığını bulma, koruma ve yaşatma araştırmaları sırasında DNA’ları kurtlarınki ile benzeşen kimi insanlar keşfedildi. Bu insanların çoğunun mükemmel fiziksel performans gösteren atletler ve paralı askerler olduğu ortaya çıktı ve hepsinin diğer insanlardan daha kısa bir yaşam süresi olduğu saptandı.

“Epoxyn” adlı yeni ilacını, DNA’ları kurtlara benzeyen insanların tedavisi için piyasaya çıkaran uluslar arası şirketler grubu Pfien, aynı zamanda tam olarak ters tepki yaratan “Anti-Epoxyn”ı buldu ve büyük bir gizlilik içinde bu zehri Fransız Ordusuna sattı.

Fransız Ordusu, “WolfTeam” yani Kurt Takımı adında, 2. Yabancı Lejyon olarak da bilinen yeni ve özel bir güç kurdu. Kurulan bu takım için dünya çapında araştırmalar yapan Fransız Ordusu, buldukları özel birliklerle Wolfteam’i gün geçtikçe güçlendirdiler.

Takıma girebilmenin tek kuralı, basit bir fizik testinden geçmek ve “Anti-Epoxyn”e uyumlu olunup olunmadığını anlamak için yapılan kan testiydi. “Yabancı Lejyonlar” kurallarına göre, Lejyona alınan birliklerin yaşları, fiziksel kabiliyetleri ve kendi ülkelerinde yasal olmayan işlere bulaşıp bulaşmadıkları herhangi bir değer taşımıyordu.

“WolfTeam”in ünü sürekli olarak büyüdü, ama zaman ilerledikçe Fransız Ordusu bu gücün kontrolden çıktığını fark etti. WolfTeam takımındakiler, görevlerini tamamladıktan sonra gereksiz cinayetler işliyorlar, savaştıkları bölgeyi darmadağın ediyorlar ve bir kere kan banyosu başladığında hiç bir emre itaat etmiyorlardı.

Bir gün, yedi “WolfTeam” üyesi savaş bölgesi dışında birbirlerini öldürdüler. Askeri Polis ve Pfien’in araştırmacıları konuyu çözüme ulaştırmak için bölgeye sevk edildiler ama suikasta kurban gittiler; bu noktadan sonra tüm “WolfTeam” üyeleri ordu ile bağlarını kopardılar.
“WolfTeam” üyeleri artık ordudan bağımsız paralı askerler olarak yaşamlarını sürdürüyorlar ve Fransız Ordu’sunun kendilerini kovalamasına karşı tüm güçleri ile savaşıyorlar.

[color=red]Benim favori hikayem bu aşağıdaki eğer isterseniz 2 hikayeden fazlasınıda yüklerim siteye.[/color]

(Geçmişten Anı)

Kendime geldiğimde bir odada elim kolum bağlı demir bir yatakta yatıyordum.Gözerimi açmaya çalıştım.Fakat biri eliyle gözümü açtı ve ışık tutmaya başladı.İstemiyorum dercesine kafamı salladım.Sanırım o bir doktordu.Arkasına döndü ''Bay Anthony uyandı,uyandı''.''Tek uyanan o değil mi?''.''Evet, hatta hiçbirşeyi yok''.Neyim yoktu.Neden bahsediyorlardı bunlar.Hiçbirşey anlamamıştım.Gözüme ışığı tutan doktor bana bir iğne vurdu ve bayıldım.Uyandığımda başıma Anthony vardı ''Demek uyandın'' dedi.''Şimdi sana birşeyler anlatacağım.Sen bir kurtadamsın.Sana vurduğumuz Anti-Epoxyn bu işe yarıyordu.İlk olarak silah eğitimi daha sonra kurt eğitimi alacaksın.Fakat şuan biraz dinlen.İlacın etkisi azcık azalsın.Kurtluğa alış.Eğitimin başlayacak.Dinlendim ve biryere gittik.Bir binaydı.Fakat halkın önündeydi.Kimseye askerleri göstermiyorlardı.Binaya girdik.Binanın zemininde altına indik.Bir araca bindik.Araç ilerledi bir yere vardık.Elime silahı tutuşturdular ve önüme gelen hedeflere ateş etmemi söylediler.Tam başlayacaktımki bir sartıntı oldu.Herkes çıkışa yöneldi.Duvardaki ışığa baktım.Mavi yanıyordu.Hiçbirşey anlamamıştım.Herkes çıkışa yöneldi.Bende elimdeki silahla oraya gittim.Anthony beni durdurdu ve ''Evlat ne kadar ''Kırmızı Tüylü'' kurt görürsen öldür...''.Tamam dercesine kafamıı salladım.Etrafa deli gibi ateş ediyordum.Bir adam silahı tuttu yere fırlattı.Elimi tuttu arkaya çevirdi ve konuşmaya başladı ''Genç, ben Billy bizimle geliyorsun...''

(Şimdiki Zaman)

''Mavi Takım'' buradaydı.Devlet için çalışanlar.Jack'e sordum ''Neredeler''.''Zıplaman yeterli'' dedi.Ben tam zıplayacakken başkası zıpladı ve kafasına kurşunu yedi.Bende ''Galiba zıplamasam iyi olacak.'' dedim.Jack bana bakıp hafif sırıttı.Öne doğru gitmeye başladık.Biz hareketlendiğimiz sırada önden biryerden emir geldi ''Hadiiiii!!!''.Bütün ekip koşmaya başladı.Sanırım savaş başlamıştı.Artık zıplayabilirdim.Birden en arkada kaldığımı farkettim.Demek yavaşlığın sonu buymuş.Arkaya baktım.Yaklaşık 30 35 kişiden oluşan bir ekip benden yaklaşık 100 150 metre arkada yerlerini almışlardı.Bizim ekiptendiler.Tam dönüşecekler diye düşünürken sniperlarını çıkardılar.Sanırım bu ''Keskin Nişancı'' ekibiydi.Acaba silah yeteneğim sniper mıydı?Çok meraklandım.Düz arazide olmamıza rağmen onların burada ne işi vardı.Birden bir hayalet herkesin içinden tam önüme atladı.İnsan oldu.Pençe salladım.Alttan yuvarlandı.Sırtıma elektirikli birşey fırlattı.Öylece kaldım.Sanırım sniper ekibine doğru gidiyordu.Nişancılardan biri sırtımdaki şeyi patlattı.Hemen düşmana doğru koştum.Snipercılara saldıramazdı.Bir kayanın arkasına saklandı.Tepesine atladım.Dönerek daldım fakat kayayı parçalamakla kaldım.Sırtıma çıktı.Omuzlarıma ayakalarını bastı.Tam kafama doğru tarayacakken biri onu indirdi.Bu Danny'di.Bana baktı ve devam et işaret verdi.''Sağol'' dedim ve kurtların arasındaki o amasız mücadeleye dalıverdim...

Biri önüme geçti.Pençe salladım.Şansıma tam karnına girdi.Öbürü sağımdan geçerken karnından tutup yere vurdum.Hemen geri takla attı.Tam ağzıma ağzıma pençe vuracakken bir metal pençe önüme geçti.Tekrar Jack yanımdaydı.Düşman kurta baktı ve ''Kime saldırdığına dikkat et'' dedi ve metal pençesini karnına geçirdi.''Sağol'' dedim.Fakat böyle giderse 2dk içinde ölürdüm.Tek başıma şuanda karşı koyabileceğim bir kurt bile yoktu.Hemen sağa atladım.Boşluktan gidip en öndeki Billy'i bulacaktım.Çünkü akademide öğretilenlere göre ilk saldıranlar herzaman Gardiyanlar olurdu.Billy'i bulmam gerekti.Birden bir Gardiyan üstüme altladı.Tüyleri Mavi'ydi.Pençe salladım.Kaçıldı.Bana sadece bir yumruk vurdu.Bizim çalışma sahasının bulunduğu yer dümdüz bir alandı.Fakat yan tarafları uçurumdu.Yerin altındaydı.Yumruk ile uçuruma kadar gittim.Üstüme atladı.Billy kadar hızlıydı.Birlikte uçurumdan düşüyorduk.Düşerken beni yakaladı.Havaya doğru fırlattı.Uçurumun öbür tarafına düştüm.Bizimkilerden uzaktaydım.Birden aşağa düşen Gardiyan önüme atladı.Nasıl kurtulmuştu.Umrumda değildi.O mavi tüylüydü ve onlarla kişisel bir meselem vardı.Üzerine doğru koştum.Bildiğim birşey vardı.Hiçkimse beni kurtaramazdı.Çünkü ikimiz yalnızdık ve Danny'nin menlizi buraya yetmezdi.Buna rağmen üzerine koşuyordum.Pençemi salladım.Birden yokoldu.Bir Gardiyan için gerçekten hızlıydı.Hatta emin değilim fakat Billy'den bile hızlıydı.Arkamda belirdi ''Evlat beni hatırladın mı?''.Bunlar olduğunda pençem hala boşluğa doğru gidiyordu.Elimi yere bastım.Avuda kalktım ve takla atarak tekme ile ona saldırdım.Tekrar yokoldu.''Yeter'' dedi.Bana bir yumruk daha vurdu.Fakat bu sefer hafifti.Yere düştüm.Başımda belirdi.Hafif doğruldum.Karşıya baktım.Uçurumun karşı ucunda kırmızı tüylü bir gardiyan vardı.Bu Billy'di sanırım.Ordan buraya kadar zıpladı.İçimden ''Oha'' dedim.Sanırım bu yaptığı ''Öne doğru atlama'' ile ''Zıplama Masefesi'' ni birleştirmekti.''Vay be'' dedim şaşkınlıkla.Arkamdaki Gardiyan ''Kendini geliştirmiş...'' dedi.Ne?O Billy'i tanıyormuydu.Nereden?Daha önceden bir savaşlarımı vardı?Billy birden arkamdaki Gardiyan'a daldı fakat o yok oldu.Birden Billy'nin arkasından bir gölge geçti ve Billy 5 metre geriye uçtu.Nasıl olduğunu anlamadım.Ben hemen geriye takla attım.Gardiyan insan oldu.İnsan olduğu an gözlerim faltaşı gibi açıldı.Bu bu Anthony'di.Burada ne işi vardı.Anthony'yi yüzündeki yaradan tanımıştım.Hiç yaşlanmamıştı.Fakat saçları eskisi gibi gürdü.Bana baktı ve ''Ee genç.Görüşmeyeli nasılsın...''

Beni hala hatırlıyor muydu?Onu gördüğüme çok şaşırmıştım.Fakat şaşkınlığımı üstümden attım.Billy ayaklandı ve ''Dur Steve yapma...''.Durayım mı?Peki ya neden?Ben birşey yapmıyordum zaten.Anthony Billy'e baktı ve ''Vayy.Üç Süper Kurt olarak buradayız.Sadece 1 kişi eksik.Sen bu işe şimdilik karışmasan iyi olur Bill''.''Üç Süper Kurt'' mu?Benim nerem süper ve 4.'sü kim?Ona çok az kişi ''Bill'' derdi.Bana dediği halde neden o lafa atlmaştı.Ben Billy'e ''Neyi yapmayayım'' dedim.''Sana demedim'' dedi.Steve demişti.Burada başka Steve yoktu.Billy devam etti ''Bak Steve o çocuğu bırak.''.Anlamıştım galiba.Ama bu imkansızdı.Anthony'i görme şaşkınlığımın üstüne bu eklenince galiba ''Erman Kuzu'' gibi inme inmişti.Ben kekeleyerek konuştum ''Anthony yoksa se...se..sen Billy'nin ba..baa...babası mısın?''.''İyi bildin.Benim asıl adım Steve.Sadece ekipteki herkes beni Anthony olarak biliyor''.Gözlerim faltaşı gibi açık bakıyordum.Billy'nin arkasından tekrar bir gölge geçti.Billy havaya uçtu.Havadan yere o kadar hızlı çarptıki yerde meteor etkisi yaratmıştı.Anthony'nin saldı...Yani Steve'in saldırı sanki şimşek gibiydi.Önce siyah bir gölge geliyordu.Daha sonra gökgürlüyordu.SSteve tekrar önümde durdu.(Arkadaşlar 2 Steve olduğu için Billy'nin babası olan Steve'i iki S ile SSteve diye yazacağım)Bana bakıp konuşmaya başladı ''Evlat sana anlatacaklarım.Aslında sana anlattığım hikaye tamamen yanlış.Yani senin Kurt DNA'ların az demiştim ve abin yüzünden seni aldık demiştim, YALAN.DNA'ların artsın diye Ex-Epoxyn vurduk demiştim, YALAN.DNA'ların az falan değil.Hatta şuanda karşıda gördüğün tüm kurtlardan fazla.Hatta benden bile.Kurt Gücün bile benden fazla''.Kurt gücümü oda neydi.''Sana benim vurduğum o iğneler etkiyi yavaşlatmıyordu.Ex-Epoxyn için zemin hazırlıyordu.Senin içinde özel bir güç var.Bunu daha sonra anlayacaksın.Şimdi söylememe gerek yok.Ex-Epoxyn seni İnsan-Kurt yani Kurtadam'a değil, Orjinal Kurt'a yaklaştırıyordu.Yani içinde taşıdığın şeye.Sen sadece Kurt DNA'sı taşımıyorsun.Sen içinde Kurdun kendisini taşıyorsun.Ataların bu gücü içine hapsetmişlerdi.Yani biz Dört Süper Kurt.Bu gördüğün tüm kurtların atalarıyız.Fakat bizim bulduğumuz ilaç Anti-Epoxyn'u geliştirerek Ex-Epoxyn'u bulduk.Buda içimizdeki kurtu çıkarıyor.Yani senin içindeki Orjinal Kurt artık baskın değil.Bu dörtlünün tamamının içindeki Kurt artık baskın değil.Şuan sen bu kurtu serbest bıraktığımız için bize özellikle bana kin duyuyor olabilirsin.Fakat içindeki o Orjinal Kurt bize minnet duyuyor.Benim işime yarayacak olanda o.Sen sadece taşıyıcısın.'' dedi.Ben kendimden soğudum.Fakat bir savaşta psikolojik baskıda önemlidir.Hemen bunu düşündüm.Onun dediklerini takmamalıydım.Bunu başardımda.''Fakat abin...'' dedi.Onu dediği an elim titremeye başladı.Hafif ağlayarak ''Abimin adını ağzına alma.O beni çok seviyor''.''Hayır sevmiyor'' dedi.Tam sözüne devam edecekken uçurumun öteki yanından bir bağırma duydum.Öyle ki burdaki yer bile sallandı.SSteve gülüyordu fakat kükreme gelince korkudan suratı değişti.Birden karşıdaki Gardiyan burada belirdi.Bu komutan Ted'di.Tüm kırmızı ekibin en yaşlısı ve en büyük rütbelisi.Uçurumdan buraya zıplamadan değil koşarak gelmişti.Yani ışınlanarak desem daha doğru olur.SSteve korkudan kaçtı.Ted onu kovalamadı.Hemen Billy'i alıp medikal desteğe götürdü.Bana baktı ve ''Evlat hemen karşıya geç.''.Bunu diyince gene kala kaldım.Nasıl geçecektim?Oradan buraya Billy atlayabilirdi.Ted ışınlanabilirdi.Eğitimli bir kurt zorda olsa geçebilirdi.Fakat ben?Geçmem imkansızdı Ted'e tam benide alın diyecektimki aniden karşıya ışınlandı.''Tamam'' dedim ve uçurumun oraya gittim.Atlamaya hazırlandım ki Ted yanıma ışınlandı beni tuttu ve karşıya fırlattı ve kendi ışınlandı.Yere çakıldım.Fakat hiçbiri umrumda değildi.Savaş çoktan bitmişti.Çalışma Sahasında asansör dışında hiçbir hasar yoktu.Benim aklım ise SSteve'deydi.Onun dediğine göre ''İçimdeki Orjinal Kurt artık baskın değildi...''